De Wehl-Fail

Vandaag was het weer zo ver. Bij aankomst op station Doetinchem (7:53) is het leed al van verre te zien. Massa’s mensen staan te wachten op een bus. Via internet leer ik dat er geen treinen rijden tussen Doetinchem en Wehl. Dat betekent allemaal in een invalbus die ons van Doetinchem naar Wehl brengt.

De harmonicabus die even later komt kan uiteraard de massa niet aan. Een overvolle bus is het gevolg. Mensen dringen om in de bus te komen waarbij oude mensen lastig een plaats kunnen vinden. Wat meevalt is dat de chaffeur uitermate vrolijk is en ons binnen liet met de boodschap “Ik lach wel maar ik vind er geen zak aan, ik ben allang gepensioneerd en zo kan ik mooi wat extra centen verdienen, kom binnen! Goedemorgen!”

Station Wehl nadert en er kwam een reactie die ik nog nooit gehoord heb “Sorry sorry sorry voor de overlast, maar altijd blijven lachen!” Ook enkele van mijn medereizigers reageerde zeer verbaasd “Dit is de eerste keer dat ik dit hoor in jaren”. Aangekomen op Wehl stappen we uit in een zandbak, het station is in verbouwing, kan gebeuren. De trein komt spoedig en uiteraard dringt het hele perron rondom de trein. Ditmaal gelukkig wel voldoende wagons zodat er niemand flauwvalt tijdens de rit. We vertrekken naar Arnhem.

Helaas, was het maar zo mooi. De trein stopt op Didam en blijft daar 10 minuten staan wachten. Waarop? Geen idee, Syntus laat ons niets weten, de tegenliggende trein vanuit Arnhem is allang voorbij. Uiteindelijk komt de trein in Arnhem aan om 9:10. Bedankt Syntus, weer te laat op m’n werk!

Update: Het probleem zou om 10:00 verholpen zijn, de hoop is nu gevestigd op 15:00. Hopen dat ik normaal naar huis kan vanavond!
Update: Terug met de trein vanuit Arnhem naar Doetinchem om 21:34… Helaas, de trein rijd nog steeds maar tot Wehl! Maar eerlijk is eerlijk, de touringcar (van Connexxion!) stond klaar, reed meteen weg en gaf flink gas. Om 22:22 kwamen we aan in Doetinchem… Slaap lekker.